Zeg dát dan gewoon

‘Mama, wat is proviand?’ ‘Dat is een ander woord voor iets te eten en te drinken.’ ‘Waarom zeggen ze dat dan niet gewoon?’

Mijn dochter van acht heeft het al helemaal begrepen. Vind ik in elk geval. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Klinkt simpel. Toch? Toch valt het nog wel eens tegen eenvoudig te schrijven. Want bedenk jij maar eens een simpel woord voor vigerend beleid. En voor medio? En sedert of retourneren. Makkie? Ga ik nog een stapje verder: eloquent. Nou? En accrediteren?

Het kan natuurlijk zijn dat je nog steeds je schouders ophaalt en hardop het ene na het andere equivalent noemt. Maar statistisch gezien moet je inmiddels zijn afgehaakt. De betekenis van een woord herleiden aan de hand van de context, kunnen veel mensen. Het wordt minder grappig als je een moeilijk woord letterlijk moet vervangen door een woord dat iedereen kent.

Verloedering

En waarom zou je eigenlijk al die moeite doen? Ik spreek regelmatig mensen die zich zorgen maken om de verloedering van onze taal. Niet dat dat hun baan is ofzo. Nee. Deze mensen werken bijvoorbeeld op een contact center of bij de juridische dienst van een gemeente. Hun taak is helemaal niet gericht op het op peil houden van ons vocabulaire. Hun taak is brieven en e-mails te schrijven met informatie die wij moeten hebben. Dan is het toch wel fijn dat wij – jij en ik – die op z’n minst kúnnen lezen. Liefst snel. Dat we direct snappen wat ze bedoelen, wat ze van ons verwachten.

Want zeg nou zelf: hoeveel zin heb jij om een zin meerdere keren te herlezen voordat je ‘m snapt? Hoeveel moeite doe je nu helemaal om een tekst te begrijpen? Spreek ik even voor mezelf: ik doe daar bitter weinig moeite voor. Gewoon, omdat ik het daar te druk voor heb. Of vind dat ik wel iets beters te doen heb. Of eigenlijk ook omdat ik vind dat de schrijver van de mail maar beter z’n best moet doen voor mij. Zich moet verplaatsen in mij voordat ‘ie mij hele lange zinnen die beginnen met ‘naar aanleiding van uw schrijven’ door mijn strot probeert te duwen. Ja, zo’n zin als ik zelf net heb geschreven. Daar moest je toch wel even je best op doen?

Evident

En weet je wat ik nou zo leuk vind? Dat dit hele gedoe over moeilijke woorden en makkelijker schrijven nu net wel míjn baan is. Daarmee is het evident: mijn dochter heeft het niet van een vreemde.