Marketeer, vergeet de ouderen niet!

Ouderen zijn een vergeten groep voor marketeers

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn werkgever al vroeg begon met het gebruik van computers. Onze staf met secretaresses werd in de loop der tijd gehalveerd en wij mochten mooi zelf onze correspondentie gaan verzorgen. Met MS Dos. Het kostte in het begin wat meer inspanning, maar na enkele maanden werkte het kostenbesparend. Geen probleem. Dat betekende dat je al vroeg wist dat die machine je hulp kon bieden. In eerste instantie alleen als een veredeld type gereedschap en later als een onuitputtelijke bron van informatie. Nu kun je niet meer zonder. En daar zit nu mijn probleem. De marketeers vergeten de ouderen wel eens.

Facebook, Twitter en WhatsApp

In 2013 waren er 7.9 miljoen Facebook gebruikers in Nederland *1, waarvan 5 miljoen het medium dagelijks gebruiken! Er waren 3.3 miljoen Twitteraars, waarvan de helft dagelijks iemand volgt of zelf actief is. Je merkt dat ook als je in de trein zit. Dan is het doodstil. Ook in de coupés waar je mag praten. Bijna iedereen heeft wel een apparaatje waar je internet mee kunt ontvangen.  Met gebogen hoofd en een vlugge hand worden berichten verstuurd en ontvangen. Ik zit in de trein als ik naar de cursusplaats ga en lees dan mijn stukken nog even door. Maar na verloop van tijd probeer ik dan toch contact te maken met een van mijn mede reizigers. Soms lukt dat en dan wordt het apparaatje opgeborgen en ontstaat er een leuk gesprek.

Mijn vraag is dan vaak: “Was het een belangrijk bericht?”

Het antwoord is dan bijna altijd: “nee, ik heb aan mijn moeder gevraagd wat we dadelijk eten. Het wordt boerenkool en dat lust ik niet. Dus heb ik een vriendinnetje gevraagd of ik bij haar kan komen eten. Wraps.”

Dan stokt zo’n gesprek want er komt toch weer een berichtje. Moeder heeft een ander idee voor het diner. Via WhatsApp wordt het vriendinnetje met de wraps geïnformeerd dat ze zich toch niet zo lekker voelt. Alles via een schermpje. Niet even bellen. Mensen worden op deze manier eigenlijk contactarm.

“Social Media maken meer kapot dan je lief is”

Laatst sprak ik een mevrouw, toevallig ook in de trein, die tegen mij zei: “Als de kinderen komen verzoek ik ze de telefoon uit te zetten. Als er perse contact moet worden gemaakt met de buitenwereld moeten ze dat maar buiten doen”.

“Heeft u zelf een telefoon met internet?”  vroeg ik.

“Nee meneer, daar begin ik niet aan. Ik lees het NRC en daar staat alles in wat ik weten wil.”

“Maar vaak wordt u toch verwezen door leveranciers en informatieverstrekkers naar internet? We kunnen alles bestellen via dit medium” was mijn verweer. “Hoe doet u dat dan,” vroeg ik weer.

“Niet!” Was haar korte antwoord. “Ik ben een vergeten groep. Ik word gediscrimineerd! Social media maken meer kapot dan je lief is.”

Waar had ik die spreuk vaker gehoord? Iets met drank geloof ik. Maar ik heb wel begrip voor deze dame.

Verlies van zelfstandigheid

Er zijn in Nederland nog ruim 1.7 miljoen mensen die geen toegang tot internet hebben of dit niet willen gebruiken. En dat zijn vaak de ouderen en een kleine groep die niet kan lezen of schrijven. Dit wordt nog een probleem als je straks op het station komt er zijn geen gele borden meer. Dan wordt het zoeken naar iemand die je te woord wil staan met een apparaatje dat het antwoord weet. Of je wil op reis en je vertrouwde reisbureau is opeens verdwenen. Wat dan? Naar de buren om te vragen of zij je willen helpen een reis te bespreken? Je kind in een andere stad lastig vallen met de vraag of ze even een lot van de postcodeloterij willen activeren? Je raakt als oudere je zelfstandigheid kwijt. Dit “probleem” lost zich de komende 10 a 15 jaar wel op maar voorlopig zitten we er nog wel mee.

Een dringend beroep op marketeers

Daarom doe ik een dringend beroep op de marketeers van deze tijd: Laat de ouderen niet in de steek. Zorg dat er een mogelijkheid is om iets te bestellen of op-te-vragen op een eenvoudige manier. De Friese elfsteden wandeltocht heeft bijvoorbeeld een website, maar ook een antwoordnummer (gratis!). Mensen die geen gebruik kunnen of willen maken van internet om zich in te schrijven, sturen gewoon een briefje. Gratis. Nu maar hopen dat er nog brievenbussen zijn waar je dat briefje in kunt stoppen! 😉 Of bellen?! Naar een nummer waar een mens je vriendelijk en vakkundig te woord staat.