Onderwijs van het Hart

In mijn zoektocht naar mijn talent en passie liep ik eind vorig jaar met stichting

 door de Himalaya. Bij deze zogenaamde Quest Track werd ik vergezeld door tien Nepalese weesjongeren die ook meer wilde weten over hun identiteit en drijfveren; hun innerlijke vuur.

‘Wie ben ik en waar ben ik goed in?’ Ik besefte me tijdens het lopen dat ook in Nederland veel mensen, zich deze vragen nooit, of pas op latere leeftijd, stellen. Is dat erg? Misschien niet. Moet je niet gewoon door bepaalde levensfasen heen om levenswijsheden te vergaren? ‘What doesn’t kill you, makes you stronger’, zou je kunnen zeggen. Maar is het wel nodig om eerst diep te vallen om hoog te klimmen?

Innerlijk kompas

Om eerlijk te zijn had ik in mijn pubertijd maar al te graag een soort handleiding gehad over hoe ik met mijn identiteitsvragen om moest gaan. Niet om ervoor te zorgen dat ik de vragen probleemloos zou kunnen beantwoorden, maar om mij te voorzien van een belangrijk levensinstrument. Een innerlijk kompas waarop ik kan terugvallen wanneer het even tegen zit of wanneer levensvragen zich voordoen. In Nepal, ‘on top of the world’, vroeg ik mij het volgende af; zou het onderwijs zich daar niet meer op moeten richten? Niet alleen kennis in die hoofdjes gieten, maar jongeren ook handvatten bieden om zichzelf beter te begrijpen en zo levensvragen constructiever te kunnen benaderen. Kortom, jonge mensen goed voorbereiden op de wondere wereld die ‘het leven’ heet.

Terug in Nederland speelde deze gedachte nog een tijd door mijn hoofd. De uitnodiging van het

  kwam dan ook als geroepen. Een dag in het kader van het onderwijs met een holistische benadering. Voor mij als onderwijskundige interessant en misschien dat ik antwoord zou vinden op de vraag waarmee ik uit Nepal terugkeerde. Oh ja, dat de keynote speaker niemand minder was dan Zijne Heiligheid de Dalai Lama was natuurlijk mooi meegenomen.

De Dalai Lama

Uiteraard is zijn komst het hoogtepunt van de dag. Op het moment dat de Dalai Lama de ruimte binnenkomt hangt er een lichte zweem van wierook in de lucht, alsof Zijne Heiligheid deze geur enkel met zijn aanwezigheid verspreidt.

‘Hij is het voorbeeld van walk the talk,’ zei iemand mij laatst. Het is waar, zijn boodschap is constant en elk woord komt voort uit zijn passie voor en geloof in de mensheid. En onderschat de kracht van herhaling niet! Vooral in zijn politiek geladen betoog lijkt hij de repeatknop stevig ingedrukt te houden. Echter door de spontane kwinkslagen in zijn spreken, vaak gevolgd door een guitige lach, wordt zijn verhaal nooit saai. Regisseerbaar is hij niet, en ook dat is zijn kwaliteit. Over het thema van de dag, ‘onderwijs van het hart’ sprak hij slechts tussen neus en lippen door, maar hij sloeg hiermee wel de spijker op zijn kop.

‘The only way to teach happiness is through your own actions and by taking full responsibility of the future of our youngsters.’

Een uitspraak die staat als een huis, die inspireert en tegelijkertijd ook een kader biedt. De Dalai Lama spreekt ook over het belang van de drie principes van het symposium; Hoofd, hart en handen. Later die dag werd dit thema verder uitgediept. We moeten binnen het onderwijs niet langer denken in termen van IQ. Hiervoor is een verschuiving van het onderwijsparadigma noodzakelijk; van ‘leren door pijn’ naar ‘leren vanuit flow’. Want ‘flow’ is wat er ontstaat wanneer hoofd, hart en handen samenkomen.

A girl’s got to do, what a girl’s got to do!

Na de conferentie ben ik als mens en als onderwijskundige sterk gemotiveerd om de drie principes van onderwijs van het hart uit te dragen en vooral… te leven! Hoe ik dat ga doen? Het lijkt mij heel bijzonder om jongeren te begeleiden in hun zoektocht naar wie ze zijn en wat ze willen doen in het leven. Jongvolwassenen bevinden zich in een belangrijke periode in hun leven waarin levensthema’s als identiteit, zelfstandigheid en toekomstbeeld centraal staan. Een periode die bovendien bepalend is voor het verloop van hun werkzame leven en dus van belang voor hen persoonlijk, maar ook voor de maatschappij. Immers, studenten die in hun innerlijke zoektocht een verkeerde studiekeuze maken, kosten ‘ons’ jaarlijks bakken met geld!

Stop ik nu direct met mijn werk om als jongerencoach aan de slag te gaan? Welnee, ik vind mijn werk leuk en bovendien draag ik hiermee ook bij aan de persoonlijke ontwikkeling van mensen. Maar er is wel een zaadje gepland in mijn denken en onder de juiste condities zou hier zomaar een mooie plant uit kunnen groeien. Stap één is dat ik nu gestart ben met een Coachingsopleiding. Al zeg ik het zelf, een krachtige beslissing in het kader van mijn eigen passie en talent; een keuze vanuit het hart. A girl’s got to do, what a girl’s got to do!

Ik ben benieuwd hoe jij denkt over ‘onderwijs van het hart’. Wat betekent dit thema voor jou of voor de mensen om je heen?